Ze vormen sinds 2004 een onafscheidelijk duo binnen ons bedrijf: de gebroeders Van de Wiel. Zie je Arthur? Dan is Alfred altijd in de buurt. En kom je Alfred tegen? Dan is Arthur nooit ver weg. Waarom werken ze zo graag samen? Gaan ze in het weekend bij elkaar op de koffie? En… zijn ze elkaar niet eens goed beu? In de keet voelden we de broers aan de tand.
Arthur (58) is timmerman. Alfred (59) is meewerkend voorman. “Althans, zo noemen ze dat geloof ik”, lacht die laatste. “We zijn altijd samen op pad, al zolang we ons kunnen herinneren. Soms sluit er een leerling aan. Die moet dan wel even aan ons wennen, hoor… Ze staan toch ineens op een familiefeestje.”
Samen aan de slag
Jarenlang werkten de broers bij Bouwbedrijf HOP in Oss. Toen dat failliet ging, streken ze neer in Schaijk. “We werden getipt door wat onderaannemers die al voor Peters werkten”, aldus Arthur. “Al na één gesprek mochten we beginnen. Busje inladen en aan de slag. Samen, zoals we gewend waren.”
Meer informatie?
Van een dubbele kippenstal in Werkendam tot en met een rij woningen in Reek: het duo bracht in achttien jaar de meest uiteenlopende opdrachten tot een goed einde. “Arthur is heel goed in maatvoering”, aldus Alfred. “Hij werkt heel secuur. Toen we hier nog vooral stallen bouwden, was dat niet zo belangrijk. ‘Ziet een koe toch niks van’, riepen collega’s dan. Maar in de woningbouw telt elke millimeter.”
Waar Alfred andersom vooral goed in is? “Slap lullen”, lacht Arthur. “Hij kan met iedereen overweg: collega’s, onderaannemers, opdrachtgevers… Dat is knap. Ik moet er niet aan denken om zoveel te praten. Gelukkig hoeft dat ook niet, want Alfred is altijd bij me. Ze noemen mij hier ook wel El Shadow.”
Werk en privé
De broers zijn geboren en getogen in het Brabantse Vianen. Ze wonen hemelsbreed nog geen 500 meter van elkaar. Met hun ouderlijk huis daar precies tussenin. “Daar zien we elkaar in het weekend weleens”, aldus Arthur. “Maar heel vaak ook niet. Je moet werk en privé natuurlijk wel een beetje gescheiden houden…”
Of ze elkaar weleens goed beu zijn? Alfred schudt zijn hoofd: “Nee hoor, want we kunnen heel goed met elkaar opschieten. Als broers én als collega’s. Natuurlijk knalt het ook weleens een keer. Maar dat moet je dan gewoon loslaten. Thuis zijn we het allebei alweer vergeten.”
Vrijheid
Bij Peters vinden de twee veel vrijheid in hun werk. “We mogen ons eigen ding doen”, aldus Arthur. “Zolang we maar presteren natuurlijk. Onze bazen zien we niet vaak, maar als we er een potje van maken, staan die hier ongetwijfeld zo op de stoep. Gelukkig is dat nog nooit gebeurd. We betalen het vertrouwen graag uit.”
Alfred noemt nog een reden waarom het bij ons fijn werken is. “Peters is een heel menselijk bedrijf. We steunen veel goede doelen en er is oog voor elkaar. Toen ons moeder bedlegerig werd bijvoorbeeld, werd doordeweeks een bed bij haar bezorgd. ‘Ga het alsjeblieft regelen’, kregen we te horen. Geweldig toch?”
Feesten
Als bijna zestigers beginnen de broers voorzichtig aan hun pensioen te denken. Én aan het afscheidsfeestje dat dan ongetwijfeld volgt. “Feesten kunnen ze in Schaijk als geen ander”, vertelt Arthur. “Dus dat wordt me wat… Tot die tijd blijven we ons met veel plezier inzetten voor het bedrijf. En kunnen we eens iets extra’s betekenen? Dan doen we dat ook graag.”
Zo draagt Alfred al jaren de speeches voor bij vertrekkende of jubilerende medewerkers namens de personeelsvereniging. “Heel leuk om te doen”, stelt hij. De input komt van directe collega’s die altijd wel leuke anekdotes over de betreffende collega hebben. “We kennen hier bijna iedereen, dus de banden zijn sterk. Van onze stap naar Schaijk hebben we geen moment spijt gehad.”
